Kirstin Coleta Albert Vanlierde
(°Gent, 8/11/1977)

Kirstin Vanlierde werd in 1977 geboren in Gent en groeide op in een warm gezin waar altijd aandacht was voor alles wat te maken had met muziek, boeken en natuur.
Haar verhalen, die ze al heel vroeg begon te schrijven, werden beïnvloed door de stapels jeugdliteratuur die ze verslond en door haar latere opleiding Germaanse Taal- en Letterkunde.
In 2004 debuteerde ze met Als een spiegel. Bij het verschijnen van Geheugen van steen in 2005 werd ze door een recensent 'een van de grootste talenten van de nieuwe lichting Vlaamse jeugdauteurs' genoemd.
Haar interesse gaat uit naar grensgebieden: tussen heden en verleden, tussen 'ik' en 'de ander', tussen werkelijkheid en fantasie. In haar verhalen verweeft ze wat kan en wat misschien niet kan tot een werkelijkheid die voor de lezer tegelijk herkenbaar en uitdagend is.
Verder is ze actief als bestuurslid in 'De Vlaamse Auteursvereniging'. Dit is de belangenvereniging van en voor Vlaamse auteurs. En is ze secretaris van vzw Boekenweekend te Hamme.

BIBLIOGRAFIE:

• Als een spiegel (2004)
  
  Wanneer Ningal de blinde pianist Tureck ontmoet, gaat er een wereld voor haar open. Als celliste heeft ze een intieme band met de muziek, maar de manier waarop hij die gebruikt, verbijstert haar. Ze gaat met hem in dialoog en komt erachter dat haar fijngevoeligheid veel verder reikt dan ze had vermoed – of dan haar lief is.
  
  Als een spiegel is een reis naar de diepere lagen van de muziek, en naar ons aanvoelen daarvan. Het is ook een verhaal over kijken met je ogen dicht en weten zonder te horen. Kirstin over haar boek: "Ik speel al heel lang piano. Muziek maken blijft voor mij iets heel bijzonders. Nog voor ik Als een spiegel schreef, wilde ik cello leren spelen. Ik droomde van diepe sonore melodieën en het omhelzen van mijn instrument. Helaas zijn goede muziekinstrumenten waanzinnig duur. Tijdens een verblijf bij vrienden in Tsjechië kocht ik voor een prikje een tachtig jaar oude noodlijdende cello. De verkoper lapte ze wat op voor de reis, maar een half jaar later bleek ze zo goed als uit elkaar te vallen. Ik moest de lessen stopzetten. Geld voor een nieuwe – of voor reparaties van de oude, wat bijna op hetzelfde neerkwam, had ik niet. Ik deed twee dingen met mijn verdriet: ik maakte een reeks foto’s van mijn cello, die ik ‘Studies in afwezigheid’ noemde, en ik maakte van mijn hoofdpersonage in Als een spiegel een celliste. De covertekening van Marijke Meersman is gebaseerd op één van die foto’s. Mijn cello staat vandaag op een bijzondere plaats in huis en zwijgt. Ik hou van haar (ik weet het, cello’s zijn mannelijk, maar de mijne niet – schrijversvoorrecht) met een diepe tederheid. Ik zal ze nooit verkopen, ook niet mocht ik ooit nog leren spelen op een andere. Tot op de dag van vandaag maakt de geur van lak en strijkstokhars mij tegelijk blij en intens weemoedig."

• Geheugen van steen (2005)
  
  Geheugen van steen is in de eerste plaats het verhaal van Alman en Tomà, twee jonge monniken in het klooster van Sant Pere de Rodes. Hun innige band komt onder zware druk te staan wanneer Tomà besluit het klooster te verlaten om zich aan te sluiten bij de Katharen. Deze geweldloze christelijke groepering werd in de dertiende eeuw genadeloos afgeslacht door oorlog en Inquisitie. Verder toont dit verhaal ook de ervaringen van Andrea en Owen, die leven in de twintigste eeuw. Andrea’s grootvader is conservator van het klooster, waar de laatste hand wordt gelegd aan ingrijpende restauraties. De archeoloog Owen helpt daar voor de zomer. Maar zijn echte interesse gaat uit naar de Katharen. Hij probeert zoveel mogelijk sporen van ze terug te vinden. Hoewel het haar aanvankelijk nogal vergezocht lijkt, begint Andrea zich voor zijn zoektocht te interesseren. Het klooster van Sant Pere zet hen voor verrassingen. Want soms kunnen ze niet meer zeggen of ze op zoek zijn naar het verleden, of naar zichzelf.
  
  Geheugen van steen is een verhaal over een oude liefde en een nieuw begin. Over leven en sterven voor je idealen, maar bovenal proberen een goed mens te zijn.

• Sequoia (2010)
  
  Hoe ziet de aarde eruit in de 25ste eeuw? Sequoia is een confronterende en meeslepende toekomstroman voor jongeren. Auteur Kirstin Vanlierde werd eerder al 'een van de grootste talenten van de nieuwe lichting Vlaamse jeugdauteurs' genoemd.
  Sequoia is het eerste deel van een origineel en intrigerend tweeluik. Kirstin Vanlierde schreef een meeslepend toekomstverhaal over vriendschap en verdraagzaamheid, moeilijke keuzes en openstaan voor het onbekende.

Bron: www.kirstinvanlierde.be