Ben Kockelkoren (° Hamme, 01-10-1952)

Opleiding:

• 1974-1979: Gemeentelijke Academie voor Beeldende Kunsten Hamme (tekenen en schilderen)
• 1977-1979: Stedelijke Academie Mechelen (beeldhouwen)
• 1984: Stedelijke Academie voor Schone Kunsten Sint-Niklaas (fotografie)
• 1992-1999: Gemeentelijke Academie voor Beeldende Kunsten Waasmunster (schilderen)
• 2000-2004: Gemeentelijke Academie voor beeldende Kunsten Waasmunster (video- en filmkunst)

Het artistiek werk van Ben Kockelkoren kan ondergebracht worden in twee periodes:
Van 1995 tot 2002:
Individuele en groepstentoonstellingen met tekeningen en abstracte schilderijen in o.a.Kasteel Blauwendael, Waasmunster (1995), stadhuis Lokeren (1996), Galerie Art 61, Hever (1999), Gemeentelijke Bibliotheek, Hamme (2002).
Vanaf 2004:
In dat jaar toont hij voor het eerst zijn nieuw werk in een groepstentoonstelling ‘Eclips’ in Bornem, een tentoonstelling rond het verdwijnen. In die tentoonstelling reconstrueert hij een archeologische opgraving met replieken van zijn originele vondsten uit de Cevennen in Frankrijk.
Deze installatie is het eerste resultaat van verschillende ontdekkingen van merkwaardige stenen in de Franse Cevennen in 1997. Hij is ervan overtuigd dat het fossiele resten zijn van prehistorische mensen en dieren die op die plek hebben geleefd. Ergens in de prehistorie moet een catastrofe plaats gevonden hebben, te vergelijken met de uitbarsting van de Vesuvius in Pompeï, waarbij de lavastroom duizenden levende wezens heeft bedolven. Net zoals in Pompeï verdwenen, na verloop van tijd, de lichamen en zijn de achtergebleven holtes in de verharde lava als een soort mal gaan fungeren. Deze holtes zijn nadien opgevuld met insijpelend water en de daarbij horende mineralen en steentjes. Dit conglomeraat vormde vrij exacte kopieën van de verdwenen lichamen. Door erosie zijn zij later aan de oppervlakte gekomen.
Tot op vandaag spreken alle wetenschappers die hij contacteerde, deze interpretatie tegen.
Niettemin is hij overtuigd ooit zijn gelijk te verkrijgen.
Hij concentreert zich nu op de artistieke verwerking van zijn vondsten. Van deze stenen maakt hij kopieën in gips of beton. Deze worden gepatineerd zodat zij niet meer te onderscheiden zijn van de originelen. Samen met zijn notities en tekeningen vormen zij de inhoud van zijn installaties. De bewijsvoering is dus niet meer logisch-wetenschappelijk, maar esthetisch. En precies in deze benadering situeert zich zijn kunst.

Tentoonstellingen:

• 2004: Eclips. Tentoonstelling rond het verdwijnen, Bornem – installatie met stenen uit Frankrijk.
• 2005: Museum Van Bogaert-Wauters, Hamme – “Fossiele getuigen?”, cailloux.
• 2005: Huis van de Evolutie, Sint-Gillis-Waas – “Een prehistorisch Pompeï”
• 2006: Museum Dr. Guislain, Gent – “Dwaze wijzen, wijze dwazen”
• 2007: Galerie L’Oeil, donc, Bachte-Maria-Leerne – “Het Stenentijdperk”
• 2007: Au fil du temps, Eben-Emael – “Een prehistorisch Pompeï?”
• 2008 Canvascollectie Bozar, Brussel – met drie werken: “Gemengd archief ‘05, ‘06, en ‘07”

Bron: Staf De Keyser - Het Nieuwsblad