Etienne Van Damme
(°Hamme, 1917 - +Knokke, 1980)

Etienne Van Damme was achtereenvolgens Waaslander, Engelsman en bewoner van de Vlaamse kust. Hij is afkomstig uit het Waasland waar hij op 15 juli 1917 in de Stationstraat te Hamme aan de Durme geboren werd. Hij begint te schilderen met Edmond Verstraeten en Maurits Tilley. Het was van deze laatste dat hij zijn eerste lessen ontving. Na zijn huwelijk verbleef hij vaak voor lange perioden in Schotland en Engeland, en daar kwam hij onder de indruk van de aquarellen van Turner, die op hem beslist en sterke invloed uitoefenden.

In 1964 vestigde de kunstenaar zich definitief te Knokke waar hij samen met zijn dochter Anny een galerij opende. In deze galerij werden vooral de animisten verdedigd. Trouwens Albert Dasnoy, Albert Van Dijck, Jozef Vinck, Hubert Malfait, H. V. Wolvens en andere waren zijn goede vrienden. In zijn kunst toont Etienne Van Damme zich een uiterst fijngevoelig schilder voor wie sfeer en klimaat de belangrijkste elementen waren. Alle onderwerpen zoals marines, stillevens, portretten en landschappen vindt men in zijn oevre en steeds werden die met een uiterst subtiele en zelfs etherische gevoeligheid geschilderd. Etienne Van Damme was een bescheiden maar oprecht kunstenaar.

Waarom wordt er een monografie over Etienne Van Damme geschreven en uitgegeven? Een vraag aldus formuleren noemt men met de deur in huis vallen. Welnu als antwoord en als verantwoording geven wij prompt dat deze man een voortreffelijk, fijngevoelig aquarellist is en, in tweede instantie, een overtuigd promotor van de animisten. Het zal een van onze taken zijn in deze studie het werk van Etienne Van Damme te confronteren met de normen en met de criteria die het fenomeen kunst bepalen of omschrijven. Er wordt beweerd dat men langs de kunst om, de mens in zijn essentie benadert. De kunst komt van binnenuit, maar er zijn factoren die deze inwendigheid beïnvloeden. De correlatie tussen mens en omgeving wordt met lijnen, volume en kleuren tot een aparte zelfstandigheid om geschilderd. Het is ook de overtuiging van Etienne Van Damme dat imitatie van de natuur geen uitstaans heeft met kunst. Het is evident dat geen enkele kunstenaar de dingen ziet zoals ze zich aan het oog voordoen; indien iemand dit deed, zou hij inderdaad niet langer kunstenaar zijn. Kunst is een persoonlijke interpretatie van de realiteit, een her-schepping dus, geen scheppin 'ex nihilo'. Kunst maken is een éénklank realiseren tussen het uiterlijke en het innerlijke. Wie een landschap schildert moet een worden met zijn onderwerp. De schilders, zegt men, vullen de natuur aan met eigen gevoelens.