Herman Brusselmans

Herman Brusselmans (°Hamme, 9-10-1957)

Brusselmans was eind jaren zeventig een vrij succesvolle voetballer. Hij speelde linksbuiten bij Vigor Hamme en SK Lokeren, en momenteel heeft hij een eigen minivoetbalclub: De Woody's, naar zijn overleden hond Woody. Herman Brussemans In 1981 trouwde hij met Gloria en vestigde zich in Iddergem, in 1986 verhuisde hij naar Gent. In 2005 trouwde hij voor de tweede keer. Brusselmans studeerde Germaanse filologie te Gent, waarna hij in een bibliotheek van een ministerie in Brussel ging werken. Over deze tijd in zijn leven gaat zijn doorbraakroman "De Man die werk vond" uit 1985. De hoofdpersoon, de zonderlinge bibliothecaris Louis Tinner, slijt zijn werkdagen met drinken en het fantaseren over het koffiemeisje. Het boek schetst met zijn neerslachtige ondertoon een goed beeld van de jaren tachtig. Het wordt door velen beschouwd als zijn beste werk en kreeg in 1998 een opvolger met "Nog drie keer slapen en ik word wakker". Brusselmans vormde samen met Tom Lanoye en Kristien Hemmerechts een nieuwe lichting in de Vlaamse literatuur die begin jaren tachtig opkwam. Zijn werk wordt gekenmerkt door een hoog autobiografisch gehalte waarin drank, seks en verveling terugkerende thema's zijn. Ook wordt in zijn boeken vaak gerefereerd aan het leven op het Vlaamse platteland van de jaren zestig, de tijd en de omgeving waarin Brusselmans opgroeide. Een roman die zich afspeelt in deze tijd, is "Het einde van mensen in 1967"(1999). In de roman weeft Brusselmans vier korte verhalen in elkaar. Zijn bekendheid heeft hij, buiten zijn werk, ook te danken aan zijn verschijning in de media. Zo had hij in 1991 een eigen rubriek in Het Huis Van Wantrouwen, waar hij bekend werd met de uitspraken; "Doch dit alles terzijde" en "Bedankt voor uw wààndacht!". Hij is vaak te zien in talkshows en discussieprogramma's, heeft al jarenlang een wekelijkse column in het weekblad HUMO (die hij midden jaren '90 ook zelf voorlas op de VPRO-radio onder de titel 'Val Dood') en staat (net als in zijn boeken) vaak garant voor provocerende uitspraken. Een beledigende opmerking over modeontwerpster Ann Demeulemeester in zijn boek "Uitgeverij Guggenheimer"(1999) leverde hem een proces op. Het bewuste boek was enige tijd niet verkrijgbaar. Brusselmans is één van de meest verguisde schrijvers in de Vlaamse literatuur. Men heeft vooral kritiek op de eentonigheid van zijn oeuvre en het gebruik van schuttingtaal en platte seksueel getinte uitspraken. Veel boeken gaan over zijn leven als beroemd schrijver en het schelden op zijn omgeving en collega-schrijvers. Door de critici wordt hij mede daardoor en door zijn vele optredens in de media vaak niet au sérieux genomen. Ondanks de kritiek is zijn werk, vooral bij een jong publiek, populair en groeide hij uit tot een van de best verkopende schrijvers van Vlaanderen. Als veelschrijver brengt Brusselmans soms wel twee boeken per jaar uit en omvat zijn oeuvre inmiddels al 42 boeken. Maar bij alleen boeken blijft het niet, in 2007 is de roman "Ex Drummer" verfilmd door de Vlaamse regisseur Koen Mortier. De film werd door de meeste critici neergesabeld en verdeelde de kijkers in liefhebbers en haters. Haar toekomst als cultfilm lijkt verzekerd.

BIBLIOGRAFIE:

1982 Het zinneloze zeilen (verhalen)
1984 Prachtige ogen (roman)
1985 De man die werk vond (roman)
1986 Heden ben ik nuchter (roman)
1987 Zijn er kanalen in Aalst? (roman)
1988 De Geschiedenis van de Vlaamse Letterkunde
1988 Iedere zondag sterven en doodgaan in de week (novelle)
1989 Dagboek van een vermoeide egoïst (roman)
1989 De Geschiedenis van de Wereldliteratuur (columns)
1989 De Canadese muur (toneel, met Tom Lanoye)
1990 Vlucht voor mij (roman)
1991 Ex-schrijver (roman)
1992 Het mooie kotsende meisje (verhalen, toneel, etc.)
1993 Ex-minnaar (roman)
1994 Ex Drummer (roman) (werd in 2007 verfilmd)
1994 Het oude nieuws van deze tijden (roman)
1995 Plotseling gebeurde er niets (roman, trilogie: Ex-schrijver, Ex-Minnaar en Ex-drummer gebundeld)
1995 De terugkeer van Bonanza (roman - de eerste "Guggenheimer")
1995 Vrouwen met een IQ (roman)
1996 Autobiografie van iemand anders (roman)
1996 Guggenheimer wast witter (roman)
1997 Meisjes hebben grotere borsten dan jongens (kindergedichtenbundel)
1997 Zul je mij altijd graag zien (roman)
1997 Doch verder geen paniek (citaten, samengesteld door Gerd de Ley)
1997 Logica voor idioten (semi-autobiografische roman)
1998 Bloemen op mijn graf (bundel van verhalen, columns, gedichten, etc.)
1998 Nog drie keer slapen en ik word wakker (roman)
1999 Het einde van mensen in 1967 (verhalenbundel)
1999 Uitgeverij Guggenheimer (roman)
2000 Vergeef mij de liefde (roman)
2000 De koffer (stripverhaal)
2001 Pitface (roman)
2002 De kus in de nacht (roman)
2002 In de knoei (roman)
2002 Mank (roman)
2003 De droogte (roman)
2004 Ik ben rijk en beroemd en ik heb nekpijn (roman)
2004 Heilige schrik (bundeling 250 columns)
2005 Het spook van Toetegaai (roman)
2006 De dollartekens in de ogen van Moeder Theresa (novelle)
2007 Nog steeds geen paniek (citaten, samengesteld door Gerd de Ley)
2007 Muggepuut (roman)
2007 Het team der wezen (novelle)
2007 De perfecte koppijn (roman)
2008 Toos (roman - Muggepuut 3)
2008 Over mijn vrouw (novelle speciaal voor het tijdschrift Viva, ook uitgegeven als podcast)
2008 Een dag in Gent (roman)
2009 Mijn haar is lang (roman)
2009 Kaloemmerkes in de zep (roman)

DIVERS:

Hij speelde een rolletje in de films "La vie sexuelle des Belges 1950-78" en "Camping Cosmos" van Jan Bucquoy.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 80 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
Chris van den Durpel heeft van hem een typetje gemaakt in Chris en co.
De vader van Herman Brusselmans (Gust Brusselmans) was veehandelaar.
Herman Brusselmans heeft een broer, Joseph, die drie jaar ouder is en een zus, Mia, die drie jaar jonger is.
Herman Brusselmans ging naar de Broedersschool in de Slangstraat.
Herman Brusselmans noemt in 1997 Saul Bellow als de beste schrijver ter wereld.
'Uitgeverij Guggenheimer' (1999) zorgde voor commotie. Een maand nadat het boek uit was, werd het boek na een klacht van Ann Demeulemeester (die in het boek voorkomt) via de rechter uit de handel genomen. Een citaat uit het boek: Pagina 54: " Hij stak zijn sigaar aan, en zei: "Zo zo... Meulemeester... Zo zo... Ben jij overigens familie van die andere baal knoken, hoe heet ze... Ann Demeulemeester? Die omhooggescheten ontwerpster van coutureloze zwarte vodden waar chichiwijven zich zonder enige geldige reden blauw aan betalen? Is dat je tante, al ziet ze eruit als je oom met een caranavalspruik op? Of is ze je zus?" "Eh... Nee... Ze is geen familie." "Dat kan kloppen. Je lijkt eraan geen kanten op. Bij jou zitten de loezen van voor en bij Ann Demeulemeester van achter." Op 21 december 2000 besliste de rechter dat Brusselmans aan Demeulemeester een schadevergoeding van ruim vijfduizend gulden moest betalen. De rechter achtte bewezen dat Brusselmans haar opzettelijk heeft gekwetst. Het boek mocht overigens daarna weer verkocht worden.
Ook n.a.v. zijn volgende boek 'Vergeef me de liefde' was er een rechtzaak wegens belediging. Deze keer door een redactrice van het damesblad 'Libelle'.
Ex-drummer wordt in 2007 verfilmd en later dat jaar op dvd uitgebracht in bijlage bij het weekblad "Humo".
Herman Brusselmans voetbalde samen met zijn beste vriend Marc Vercauteren (huidig directeur St-Jozefschool) bij Sporting Lokeren. Marc Vercauteren, zoon van François Vercauteren die de oprichter was van Dagbladhandel Vermeire. Brusselmans kwam dus bijna dagelijks naar het 'Varkensmarktje' met zijn 'mobiletje'. En zo gebeurde het dat François ooit het manuscript van Brusselmans' eerste boek als eerste heeft gelezen.

ANDEREN OVER HERMAN BRUSSELMANS:

Zijn verveling en frustratie poogt hij te vegeten door alcohol, seks en gezanik. (Oosthoek Lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur, blz. 62)
Belangrijk wapen van deze 'poète maudit' is de reviaanse humor: melig, quasi plechtstatig en zwartgallig. (Spectrum Encyclopedie)
Als er één probleem is dat Brusselmans zou kunnen bedreigen bij het schrijven van zjn komende veertig romans, dan is het een teveel aan talent, maar dat is natuurlijk een luxe-probleem. (Max Pam, HP/De Tijd, 26-02-1999)
Vlaams genie. Schrijft sneller dan Vestdijk een lint kon indraaien. Wordt door zijn uitgever op een strikt dieet van twee boeken per jaar gehouden. Ziet er niet uit, maar heeft altijd gelijk. (Tom Kellerhuis/Jan Zandbergen, HP/De Tijd, 17-03-2000)
Er zijn maar weinig auteurs die zo diep in de afgronden van het menselijk brein kunnen kijken als hij. Hij heeft ontdekt dat hoe meer je het geluk zoekt, je het des te minder vindt. Dat naarmate je meer zelfkennis hebt je minder van jezelf begrijpt. Hij wil het onmogelijke: weer dat jongetje van elf zijn dat naar de totale liefde verlangt in plaats van een 'eenenveertigjarige neuroot die vol haat zit en die 'in een vunzig cafétoilet niet kan zeiken'. (Hans Warren, Gelders Dagblad, 13-05-2000)
Al het autobiografisch werk van Brusselmans handelt over een gekwelde protagonist die op tragikomische wijze worstelt met de liefde en met oprispingen van verveling en vervreemding, daarbij geholpen door buitensporige hoeveelheden alcohol. (Schrijvers. 2000 auteurs van de 20e eeuw van A tot Z, blz. 68)
En het moet gezegd: zijn talent voor parodie, pastiche en pesterij valt niet te onkennen. Dat beginty al aan de buitenkant van het boek. Brusselmans schrijft zijn achterplatteksten zelf en doet dat met verve. (Arie Storm, VN, 01-01-2005)

Bron: Schrijversinfo - Wikipedia