Do Van Ranst (°Dendermonde, 13-07-1974)

Do van Ranst schrijft kinder- en jeugdboeken omdat hij kinderen en jongeren graag iets vertelt, zonder iets écht uit te willen leggen. Hij debuteerde in 1999 met "Boomhuttentijd" (Averbode), een verhaal over zelfmoord, rouw en verdriet. Hij was toen vijfentwintig, behoorlijk jong voor een schrijver. Later volgde "Zeven zinnen en een zoen"(2000, Averbode), een speels verhaal over een jong meisje dat voor de eerste keer moet zoenen op de planken. Het succesrijke boek kreeg twee vervolgen: "Een pruik en paarse lippen" en "Hoge hakken en een hoed". "Mijn bed is een boot"(2001, Averbode) gaat over een jongen die met zijn moeder de dood van zijn vader verwerkt. Een boek ook over thuiskomen en het verleden af en toe vergeten.
In "Mijn hondenjongen", dat bekroond werd door de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen staat verliefdheid centraal. Met zijn manuscript "Mijn vader zegt dat we levens redden" won Do van Ranst de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek 2004. Het is een vrij bizar verhaal over jonge mensen in een huis in een bocht van een doodlopende weg, waar om de haverklap een auto de gevel ramt. Toch is het een verhaal met veel literaire zeggingskracht over jongeren en hun wereld.
Het taalgebruik is sober en poëtisch.
"Dun" is een verhaal over eetstoornissen, verliefdheid en identiteit.
Behalve boeken schrijven, heeft Do van Ranst nog twee passies: theater en muziek. Hij staat niet alleen zelf op de planken, maar is ook actief betrokken bij kindertoneelgroep KinderkunstVEEG! waarvoor hij diverse stukken schreef.
Do heeft nu ook een vervolg klaar op "Hoge hakken en een hoed". Dit zal het laatste deel worden van deze serie.

BIBLIOGRAFIE:

• 1999 Boomhuttentijd (Altiora Averbode)
• 2000 Zeven zinnen en een zoen (Altiora Averbode)
• 2001 Mijn bed is een boot (Altiora Averbode)
• 2002 Mijn hondenjongen (Altiora Averbode)
• 2003 Een papieren papa (De Boeck)
• 2003 Een pruik en paarse lippen (Davidsfonds/Infodok)
• 2004 Mijn vader zegt dat wij levens redden (Davidsfonds/Infodok)
• 2005 Hoge hakken en een hoed (Davidsfonds/Infodok)
• 2005 Ravenhaar (Davidsfonds/Infodok)
• 2006 Dun (Davidsfonds/Infodok)
• 2007 Zangzaad (Davidsfonds)

• Livio en Dakota, broer en zus, hadden het kunnen zien aankomen. Hun moeder was altijd een dier. Een kat of een hond, een konijn of een schildpad. Beiden zijn ze constant bezig met het weg te moffelen. Voor anderen en voor zichzelf. Livio vlucht weg in een fantasiewereld, waarin hij de hele wereld afreist. Dakota reageert het regelrecht af op anderen. Geweld is haar niet vreemd. Maar ze hadden het kunnen weten dat dit verkeerd zou aflopen. Want op een dag is hun moeder dood.
  In Zangzaad komen eerst Livio en Dakota aan de beurt. In een uitgebreide monoloog beschrijven ze elk apart waar ze mee bezig waren op het moment dat hun moeder stierf, hoe ze de ziekte van hun moeder beleefden en hoe ze ervan wegvluchten. Daarna verandert de schrijver van stijl en vervolgt hij het verhaal als dialoog. Alsof je naar een toneelstuk zit te kijken, met hier en daar een regieaanwijzing voor het decor of voor de houding van een of ander personage. Niets te veel. Sec. Maar des te confronterend voor de twee hoofdpersonages. Die confrontatie hebben ze nodig om de dood van hun moeder te verwerken, om te kunnen omgaan met de reacties van de buitenwereld en om hun eigen positie in dit drama te kunnen begrijpen. Een boek over schizofrenie. Net genoeg, al mocht het misschien soms ietsje meer zijn. Maar gelukkig zonder het dubbele zielige-contra-hoopvol karakter dat boeken over ziektes wel eens te vaak hebben. Prachtig en erg passend zijn ook de collages van tekst en foto’s van Daniël Peetermans die deze miniroman een haast poëtische toets meegeven.

• 2007 B.I.B.

• Fien wil met dozen met boeken een bibliotheek starten. Haar vier vrienden, 12 en 13 jaar, zijn wel voor dit plan te vinden. Samen gaan ze op onderzoek uit in een echte bibliotheek. Ze ontdekken zo op een speelse manier in zeven hoofdstukken hoe een bibliotheek werkt, wat een catalogus is en welke materialen je kunt lenen. De kleurige illustraties zijn collages van foto's, tekeningen en silhouetten van de hand van Els Cornelis. De zoektocht van de kinderen is verhalend, met humor beschreven, ruim voorzien van grappige illustraties. Een kwart bevat informatie over het bibliotheekwerk. De toon is echter voor de leeftijd van de personages nogal kinderachtig, evenals de illustraties. Daardoor zullen kinderen zich niet gemakkelijk herkennen.

• 2008 Moeders zijn gevaarlijk met messen

• 
  

• 2008 Dit is Dina!

• Dit is Dina! bevat Zeven zinnen en een zoen, Een pruik en paarse lippen, Hoge hakken en een hoed en het spiksplinternieuwe vierde Dina-verhaal Lieve lachjes en een leugen!
  
  Eindelijk is het zover: de toneelvereniging waarbij Dina aangesloten is gaat weer van start met een nieuw theaterstuk. De zenuwen gieren haar door de keel, maar ook door die van Marlowies en Martijn, haar beste vrienden, want er zal een heuse auditie aan voorafgaan. Mevrouw Hartman, de oprichtster van de groep, heeft immers beslist dat deze keer niet iedereen mag meespelen. Wie uit de boot valt zal op een andere manier aan de productie moeten meewerken. Want theater is arbeid! Mevrouw Hartman vindt dat het maar eens gedaan moet zijn met medewerkers die alleen maar willen schitteren en niet de handen uit de mouwen willen steken. Theater is toch ook grimeren, soufleren, licht en muziek, schilderen en timmeren?
  Alhoewel, komt het idee wel helemaal van haar?
  Iedereen kijkt uit naar de komst van een nieuwe, jonge regisseuse die de groep een heel andere manier van theatermaken zal laten zien.
  Bij welke groep zal Dina en haar vrienden terechtkomen? Bij de spelers of bij de bouwers? En waarom is Dina zo erg onder de indruk bij het zien van die nieuwe regisseuse?

• 2008 De diepvriesexpedities van Olli en Eleonora

• Laat je meevoeren naar de Noord- én de Zuidpool. Dit boek kan je van voor naar achter én van achter naar voor lezen. Het beschrijft een expeditie vandaag de dag en een expiditie honderd jaar geleden. Lees de spannende verhalen en kom te weten hoe het is op de uikanten van onze aardbol door interessante weetjes. Geniet van de prachtige foto’s die Dixie Dansercour nam tijdens zijn avonturen naar en op de Polen…
  
  Olli vertrekt vandaag naar de Noordpool. Alleen, dat weet hij nog niet. Alshij per toeval in een vliegtuig naar het Noorden in slaap valt (zulke toevalligheden bestaan gewoon!), maakt hij ineens ook deel uit van een expeditie. Het zal je maar overkomen! Maar gelukkig is Olli een echte held. Wat zijn broer Otto en neef Niklas ook mogen beweren. En zouden zijn ouders hem missen? Het is best wel wennen aan de barre omstandigheden op de Noordpool, maar… het is tegelijk ook een avontuur om nooit te vergeten…
  
  Maar ook Eleonora vertrekt….
  
  Eleonora vertrekt wel honderd jaar geleden, samen met haar vader en de bemanning van ‘De Eleonora’ richting Zuidpool. Kan zij als jong meisje zo’n avontuur wel aan? De mannen op de boot beweren van niet, maar Eleonora moet je niet onderschatten. Zo’n expeditie was honderd jaar geleden iets heel anders dan vandaag. Net als Adriën De Gerlache, vaart ‘De Eleonora’ naar de barre Zuidpool. Ontdek hoe het er toen aan toe ging…

  
  
• 2010 Mombakkes

PRIJZEN:

• 2003 Provinciale prijs Letterkunde voor Jeugdliteratuur voor Mijn hondenjongen
• 2004 Prijs Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen voor Mijn hondenjongen
• 2004 Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek voor Mijn vader zegt dat wij levens redden
• 2006 Boekenwelp voor Ravenhaar
• 2007 Boekenwelp voor Dun
• 2007 Deutscher Jugendliteraturpreis in Frankfurt voor Mijn vader zegt dat wij levens redden
• 2008 Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek voor Moeders zijn gevaarlijk met messen
• 2008 Inclusieve Griffel voor Moeders zijn gevaarlijk met messen
• 2009 Leeswelp voor Moeders zijn gevaarlijk met messen

Bron: Wikipedia - Het Nieuwsblad